Boosheid, frustratie, verdriet

In de tijd tussen mijn dertigste en veertigste levensjaar, toen ik opliep met mijn reikimaster, gaf hij tijdens één van onze gesprekken aan een boek te willen schrijven. Hij vroeg mij hieraan een bijdrage te leveren door een stuk te schrijven over boosheid. Dat was aan mij besteed, omdat ik wel het één en ander te melden had over wat je zoal boos kan maken. Tijdens het opsommen op papier van mijn redenen voor boos en gefrustreerd zijn, realiseerde ik mij dat ik steeds bozer werd, maar geen enkele methode of handleiding kon bieden om hier op een constructieve wijze mee om te gaan. Ik bedankte beleefd en beloofde plechtig iets te schrijven als ik een manier gevonden had om mijn boosheid in banen te leiden. 

Nu, zo'n twintig jaar later, realiseer ik me dat deze gebeurtenis heeft gemaakt dat ik mijn best heb gedaan om begrip op te brengen voor de dingen  die me destijds zijn overkomen. Ik had het een plekje gegeven. Uitgaand van het creëren van mijn eigen werkelijkheid, had ik slechts inzicht nodig waarom het noodlot toe sloeg in mijn leven, alweer... Ik had erger meegemaakt: een "moeilijke" jeugd, mishandeling, misbruik, neiging en pogingen tot zelfmoord, weglopen, verslavingen, depressies. Ik was alles te boven gekomen, dus ellende kom maar op! De kelder was mijn thuis, daar zou niemand mij verslaan.

Maar ik had toch verantwoordelijkheid genomen voor mijn leven. Zeuren over een moeilijk verleden lag achter mij. 25 jaar, zelfstandig ondernemer, relatie, vrienden te over. Ik wilde hoe dan ook bewijzen dat ik zelf bepaal of ik succesvol ben, niet mijn verleden. Noch mijn vader die aangaf dat ik zijn zoon niet was, noch mijn moeder die elke zwager aanhaalde om mijn mislukking te bekrachtigen, noch mijn gehele  familie, die dus eigenlijk mijn familie niet was, zou mij afhouden van mijn doel succesvol te zijn. Zeven jaar duurde het, eigen zaak, relatie, vrienden, liefde vanuit de schoonfamilie. Mijn bedrijf was een sociale ontmoetingsplaats van mensen die mijn vrienden waren. Eindelijk was mijn leven een afspiegeling van succes. Het verzoek om te trouwen kwam niet van mij, ik werd gevraagd. Mijn overweging om een gezin te willen stichten maakte dat ik instemde. Vier maanden voor mijn huwelijk was daar die ander, geen werker, geen uitslover, maar een muzikant, een gesprekspartner, een die je begrijpt. Ze gaf het aan als een tijdelijke dwaling, verliefdheid, maar niets wat onze duurzaamheid zou schaden. We trouwden! Op de trouwdag realiseerde ik dat dit tijdsverschijnsel nog volledig deel uit maakte van haar bestaan.

Het resultaat was scheiding. Binnen een half jaar stortte mijn wereld van zekerheid volledig in. Zaak weg, vrouw weg, vrienden weg. Mijn collega-bakker zag zijn kans om voor weinig mijn bedrijf over te nemen, met als doel liquidatie van een concurrerend verkooppunt, en bood hulp door een belachelijke prijs te bieden voor mijn zaak. Na mijn weigering vond hij het nodig om mij aan te klagen wegens wanprestatie. Gevolg was beslag op mijn rekening en een rechtszaak. Na twee jaar kreeg ik mijn gelijk. inmiddels was mijn tweede vader overleden, misschien mijn enige echte vriend in die tijd. Mijn moeder vond het nodig mij er op te wijzen dat haar leed vele malen groter was dan het mijne. Ik kon per slot van rekening weer opnieuw beginnen, háár leven was voorbij. Goed, mijn zaak, mijn woning en alles wat ik lief had was binnen een jaar verdwenen. Tijd om de balans op te maken. 

Mijn mystieke ervaring in die tijd was geen roze gordijn cadeautje, maar een houvast, een anker, een realiseren dat alles een doel heeft. Vier jaar elke avond Reiki op mijn buik voor het slapen gaan. Loslaten, doorgaan en overleven. ik had de zwarte kat van mijn moeder in huis genomen. Zij wilde het dier niet meer in huis nadat ze haar aantrof op mijn dode vader. Elke avond viel de poes op mijn borst in slaap alsof ze me troostte. Ze overleed tenslotte overdekt met tumoren. Na tien jaar kon ik weer op een enigszins normale manier naar de wc. Loslaten ja, in fysieke zin. 

ik had door mijn mystieke ervaring "weten" verkregen, en begrip werd mijn deel. Mensen weten niet wat ze drijft, welke behoeften hen aansturen tot handeling. Angst, onzekerheid, hebzucht, begeerte en vooral jaloezie bepalen voor velen de acties in hun leven, maar ze ervaren dit niet als de oorzakelijkheid van hun bestaan die elke keer weer dezelfde frustrerende gevolgen oplevert. Het is die ander, de wereld, de omstandigheden die maar niet onder controle gebracht kunnen worden. Dat maakt gelukkig zijn onmogelijk op deze aarde. Voor veel mensen is leven geluk hebben of gewoon pech. Onderhevig zijn aan de omstandigheden. Berusten.

Je kunt je ingraven, diep in de wortels van overtuiging, die je een gevoel van veiligheid bieden tegen deze wereld vol boze mensen die je voor minder dan niets laten stikken. 

Je kunt opstijgen in jouw roze wolk van euforie en onaantastbaarheid, boven het kwaad van deze wereld staan door je er van af te wenden alsof het niet bestaat.

Je kunt je wentelen in intellectuele kennis die je het idee geeft dat jouw intellect je boven primair gedrag verheft, een status van verhevenheid biedt.

je kunt met spirituele begrippen smijten als statement dat jij als geen ander begrijpt waar de essentie van een volledig leven om draait. 

Maar ik ervaar langzaam dat de getraumatiseerde delen van mijn" ziel" niet van plan zijn terug te keren als ik niet ten volle erken dat ik ze bloot gesteld heb aan schade waarvan ik meende niet het recht te hebben dit ter plekke te begrenzen, een halt toe te roepen, en mijn angst te verwarren met zogenaamd begrip voor wat anderen je aan kunnen doen, omdat ze niet beter weten of niet anders kunnen.

Ik, als schepper van mijn eigen leven, moet alle aspecten van mijn ziel omarmen om mijn gelukkig zijn te waarborgen. Daarbij behoort het bestaansrecht vanaf de geboorte door God gegeven, en de eigenschappen in mij aan spreken die ik nodig heb om dit kracht bij te zetten, en zo nodig dit bestaansrecht te verdedigen. Ik laat mij kennen voor wie ik werkelijk ben, opdat een ander daar rekening mee kan houden. Zodoende kan ik een ander respecteren naar zijn aard mits mijn grenzen, mijn waarheid naast de ander mag bestaan. 

Niemand hoeft te zijn zoals ik, maar ik ben wie ik ben.

Liefs Paul