Alles is naar zijn aard. Hoe zit het met vrije wil?

In deze tijd, waar bewustwording centraal lijkt te staan in het leven van veel mensen, komt steeds vaker de vraag naar boven: " Wat is bewustwording eigenlijk?". In essentie is het misschien doordringen tot de oorzakelijkheid van situaties en gebeurtenissen om gevolgen te kunnen beïnvloeden. We leren universele wetmatigheden kennen, die we omkaderen en waarbinnen wij regels vastleggen die we waarheid noemen. Op zichzelf is daar niets mis mee, maar je zou kunnen stellen dat we uit de ervaring kunnen opmaken dat een begrensde waarheid al vrij snel zijn beperkingen toonbaar maakt en op alle fronten de ontwikkeling eerder blokkeert dan stimuleert. Al sinds het begin der tijden (als zoiets al bestaat) zijn er pioniers op elk gebied van het bestaan die zoektochten ondernemen naar nieuwe, diepere waarheden, deze verkondigden, en het vaak op moeten nemen tegen de bestaande orde, die meestal gebaseerd is op gewin voor weinigen en het ondermijnen van velen. Waarheid omkaderen geeft fundamentele zekerheid, en zij die dat weten te gebruiken voor het eigen gewin hebben vaak macht over anderen. Oorlogen, strenge religieuze stromingen en dogmatische overtuigingen van een individu hebben maar al te vaak hun destructieve inbreng bewezen.

Misschien vraagt bewustwording wel van ons om anders te leren kijken naar de aard van dingen en waarheid niet te veel te verankeren in fundament. Ik zie waarheid meer plastisch, net als onze hersenen waarvan we inmiddels hebben aangetoond dat ze het bijzondere vermogen hebben zich aan te passen. Misschien zijn onze hersenen in staat om zich aan te passen aan waarheden die voortdurend veranderen. Dat dit niet zo eenvoudig is, blijkt wel uit de hardnekkige overtuigingen die ons niets meer opleveren, maar toch nog vaak de publieke opinie bepalen. Overtuigingen en gewoonten vormen bruggen in onze hersenen die zich niet zo makkelijk laten afbreken, omdat ze ons een schijn van zekerheid bieden. Vernieuwen en opnieuw open worden in het moment rukt ons uit de comfort zone en dat is vaak nog enger dan te blijven hangen in ankers die je langzaam tot zinken brengen.

De aard van alles binnen dit universum kan alleen maar bestaan bij de gratie van voeding. Deze voeding is gekend onder vele namen; 'Ki', 'Chi', 'Prana' en bij ons beter bekend als 'Levensenergie'. "Alles wat aandacht krijgt groeit" is een inmiddels bekend gezegde. Je zou dus kunnen zeggen dat gerichtheid bepaalt. Gerichtheid wordt bepaald door perceptie. Anders gezegd; jouw beleving van werkelijkheid bepaalt waar jij aandacht, en als zodanig voeding, aan geeft.

Maar hoe zit dat met levensenergie?

Chi, de benaming gekend vanuit de Chinese leringen, erkent deze als het beginsel. Alles is ervan doordrongen, het omvat de totale Schepping, het is de voortdurende creatie van de Schepping. Het is de bron, het geheel en daarbuiten kan niets bestaan omdat er geen begrenzing naar buiten, nog naar binnen is. Tijd, ruimte en afstand zijn slechts illusies die ons een houvast bieden, zodat we niet verloren gaan in het oneindige niets of alles.

Wat wij 'Schepping' noemen, leeft en heeft dus een bewustzijn, een perceptie van beleving en dus een aard. Chi heeft dus iets bijzonders! Het voedt de Schepping naar zijn aard. Dat betekent dat alles gekend is naar de manier waarop het zich manifesteert.

Als we de aarde bekijken, zijn er gelukkig steeds meer mensen die geloven dat de aarde leeft en als zodanig kunnen haar bewoners invloed uitoefenen op haar levenskwaliteit. Haar op korte termijn uitputten voor eigen belang zal dus gevolgen hebben voor de gehele Schepping waar wij mensen onderdeel van zijn, en niet boven of buiten staan.

Chi voedt de aarde naar haar aard. En dus ook haar bewoners. Bij de flora en fauna is dit enigszins duidelijk aan te tonen. In diepere zin geeft het aan dat iets mag zijn naar zijn aard. Dieren en planten, ja de gehele Schepping wordt gevoed met levensenergie. Wat wordt gevoed? Juist; de aard. Dit is belangrijk, omdat dit aangeeft dat Chi elke vorm van leven respecteert, als zodanig leven schenkt, en het plaatst in de orde van oorzaak en gevolg. Dit laatste maakt een ontwikkeling mogelijk die het bestaansrecht garandeert of het uiteindelijk opheft. Niet in energie, maar in fysieke manifestatie.

Voorbeelden in de dierenwereld:

Leeuwen die jagen slaan meestal een prooi die van de groep gescheiden raakt en het vluchttempo niet bij kan benen. "Natuurlijke selectie" zouden wij zeggen. Dit maakt de genenpoel van de overlevenden alleen maar sterker. Dit is geen proces van denken, maar gewoon zijn wat je bent, zonder oordeel, slechts met gevolgen voor het individu en uiteindelijk de soort. De leeuw is naar zijn aard. Onnodig iets najagen vanuit een gevoel van competitie zou energieverlies betekenen, en uiteindelijk het voortbestaan van de gehele soort bedreigen.

Fitte prooidieren zijn ook beter in staat zich te verdedigen, dit zou kunnen leiden tot verwonding van het roofdier waardoor hij niet meer in staat zou zijn om te jagen. De dieren die tot gejaagde behoren, vluchten en komen tor rust als de jagers buit hebben. Doorrennen zou uitputten en de groep meer kwetsbaar maken. Beiden zijn naar hun aard en staan buiten een waarde oordeel (anders dan het onze misschien).

Vossen worden regelmatig door ons gezien als moordenaars van pluimvee. Niet één kip, maar al mijn kippen werden vermoord door deze bloeddorstige vos! Het kunnen slaan van een prooi hangt nauw samen met de grijpreflex die in roofdieren aanwezig is. Ook hier zijn de reflexen geen onderdeel van het denkproces, maar de uitrusting die nodig is om te kunnen overleven als soort. Kippen raken natuurlijk in paniek als ze merken dat er een rover is binnengedrongen in een hok waar ze niet uit kunnen. Herhaalde vluchtpogingen die stranden tegen het blokkerende gaas activeren slechts de grijpreflex van de vos. Misschien is het hek wel de moordende factor.

De boom groeit vanuit zijn basis op. Hij wortelt, vormt een stam en een kruin en dit alles naar de kenmerken van zijn aard. Deze aard ligt besloten in de basis; de vrucht. Wij zien de boom vaak als voorbeeld van rust en geduld. De boom gaat mee in zijn natuurlijke cyclussen vanuit zijn; hij is. Onrust en ongeduld komen voort uit menselijke perceptie van iets te moeten worden. Dit wordt vaak gezien als voorwaarde om erbij te mogen horen en waardering of acceptatie te ontvangen van anderen. Hierdoor geef je de macht over jouw gemoedstoestand uit handen. 

Mensen worden ook gevoed naar hun aard. Levensenergie voedt elke cel al vanaf de conceptie, bij de vorming van het embryo, de zygoot, enz. Ons uniek zijn als individu danken we aan het feit dat we in elke levende cel de informatie dragen van onze kernpersoonlijkheid. Dat wil zeggen dat de scheppende levensenergie ons voedt en dat we deze energie omzetten naar onze eigen unieke aard. Dit bepaalt ons geslacht en alle andere fysieke kenmerken, maar ook onze persoonlijkheid en de daarbij behorende neigingen die in eerste instantie onze werkelijkheid, en de beleving daarvan, bepalen. Niet uit willen gaan van je eigen scheppende kracht is eigenlijk ontkennen wat jouw werkelijke aard is. Dit maakt dat je jezelf loskoppelt van verantwoordelijk zijn voor jouw eigen realiteit. Je bent vanaf dat moment onderhevig aan omstandigheden waar je meent geen invloed op uit te kunnen oefenen. Hier ontstaat ook het idee dat we geen vrije wil hebben, geen keus, dingen gewoon gebeuren buiten onze invloed om. Dit maakt dat je jezelf buiten de Schepping probeert te plaatsen, wat natuurlijk niet mogelijk is. Er is niets buiten de levensenergie die alles omvat.

Waardeoordelen over hoe wij zouden moeten zijn, waaraan we moeten voldoen, enz. brengen ons steeds verder weg van onze aard en de bron die ons gewoon bestaansrecht geeft op basis van zijn.

Ontwikkelen vanuit het oordeel dat je iets moet worden om bestaansrecht te hebben, is zoiets als een boom die een gigantische kruin ontwikkelt, maar niet wortelt en bij de eerste echte storm omwaait.

Je aard accepteren maakt dat je weet waar je vandaan komt, wat je leven schenkt, en waar je heen wilt. Op jouw persoonlijke reis, waarin zoveel te ontdekken valt, zie je steeds in alle aspecten van de schepping, in spiegeling, jezelf. Als je je aard accepteert, kan je de verantwoordelijkheid over jouw eigen leven terugnemen en terugkomen in jouw unieke scheppende kracht. Als je je meer bewust word van jezelf, kun je jouw creërende deel steeds meer op één lijn brengen met de alles omvattende levensenergie. Dit maakt dat de vrije wil in overeenstemming komt met het grotere plan. Weten dat je die kracht in je hebt, maakt dat angst langzaam plaats maakt voor vertrouwen.

Het leven door jouw ogen gezien is er een bepaald door gerichtheid. Alles is er en je kunt elke gerichtheid voeden. Dit heeft op zichzelf geen waardeoordeel, slechts consequenties. Laat het gevolg in jouw leven dan tenminste voortkomen uit de keuzes die je maakt vanuit jezelf zijn. Is het gevolg niet prettig; maak gebruik van jouw vrije wil, kies anders. Niemand kan je dit afnemen. Alleen jij kan deze immense kracht weggeven. In werkelijkheid zijn de meeste mensen banger voor de kracht die ze in zich dragen om te scheppen, dan voor schijnbaar onvermogen.

liefs Paul